Ja nie byłem w Jarocinie?! Ja?!!!

Ponieważ pod ostatnio opublikowanym tu postem pojawiły się ohydne insynuacje blogowych łże-elit działających zapewne z polecenia salonu lub innych kręgów sympatyzujących z ekipą rządzącą, że rzekomo OP nie był w Jarocinie, w związku z tym Redakcja Bloga, po burzliwej naradzie postanowiła odtajnić materiały IPN i opublikować dwa zdjęcia operacyjne wykonane przez agentów ubecji w 1994 roku podczas Festiwalu w Jarocinie, na których widać mniej lub bardziej wyraźnie, iż OP tam jednak był. 
Bo nikt nie będzie nam wmawiał, że białe jest białe a czarne jest czarne!

Oto dowody, oto fakty:

A teraz Końkurs Bez Nagród - kto wie gdzie na tych dwóch zdjęciach jest OP?

Mój koń, mój koń, mój koooń...

Tym ma taką zabawkę, którą dostał od swojego ukochanego Dziadzia – traktor z przyczepą. Na traktorze za kółkiem siedzi miś w kapeluszu komboja, który po wciśnięciu w fotel zaczyna śpiewać głosem rasowego wokalisty country „Tida tida rata ta taj i ja i ja o!” i takie tam inne. Natomiast na przyczepie jedzie silna ekipa w składzie: kura, świnia, krowa, owca, koń.

Każde z tych zwierzątek gdy się je włoży w odpowiednie wgłębienia w przyczepie, wydaje z siebie właściwy odgłos.

Tyle tytułem wstępu. Teraz już samo gęste.

OP bawi się z Tymem tymże traktorem z przyczepą. Po kilku minutach Tymianek zrywa się do sprintu na czworakach i pędzi do pąkoju Zu bo usłyszał, że siostra włączyła sobie muzę, a Tymi strasznie lubi tańczyć. A więc pędzi, a OP woła za nim:

- Synu! Chodź, pokaże ci jak się wkłada konia.

Na co z kuchni wychyla się Zofia i mówi:

- Nie sądzisz, że to jeszcze trochę za wcześnie?

KURTYNA.

PS. Sponsorem dzisiejszego pościaka jest Pan Witek Gość z Atlantydy, z którym w 1994 roku na Festiwalu w Jarocinie miałem przyjemność spożyć wino owocowe sztuk jeden, a w tzw. międzyczasie Witek wykonywał poniższą pieśń:

Na siedem lat w Kurze obiad!

W związku z naszą minioną niedawno rocznicą tzw. Porozumień Wrześniowych i zgodnie z tradycją jaką przyjęliśmy jednogłośnie aby ten dzień święty święcić, wybraliśmy się całą czwórką do nowej knajpy o nazwie „Kura Domowa”. Żeby Zofia mogła się czuć jak u siebie. He He He He!

To był oczywiście żenujący żart prowadzącego tego bloga. A teraz do rzeczy.

Wybraliśmy się tam, w ogóle nie kierując się nazwą, a trzema następującymi przesłankami:

a)      dają dobrze jeść

b)      są nastawieni na dzieci

c)      są niedaleko od nas

Teraz uwaga na kubeczki smakowe, bo będzie o żarciu!

Pasza tam pyszna. Wciągnęliśmy na przystawkę pierożki nadziewane twarogiem i szpinakiem, podane na kremowym sosie z dodatkiem szałwii (pierożki smaczne, ale sos, oł maj gasz, dosłownie poezja!). Po czym jako dania główne: Zofia zastosowała filet z łososia zapiekany z crustem z suszonych pomidorów, podany z grillowaną cytryną i ciepłą sałatką z ogórka i cukinii oraz puree ziemniaczanym (próbowałem, bardzo dobre, zwłaszcza te ogórki z cukinią ładnie się komponowały z łosiem, może jak na mój gust miłośnika pyr za mało było tego puree, ale Zofii stykło); Zuzanna Zofia zażyczyła sobie naleśniki z Nutellą z prażonymi migdałami i pomarańczami (wiadomo, czekoladę mogła by wtryniać wagonami, niestety OP urobił się wygrzebując jej migdały, których damessa nie chciała była spożywać nie wiadomo czemu); a OP jako niepoprawny fan placków ziemniaczanych w każdej postaci zapodał placek ziemniaczany z kremowym sosem ze szpinaku, cukinii oraz pieczarek, podany z kwaśną śmietaną (i choć to danie wegetariańskie, a OP przecie mięsożerca, to był swoim wyborem zachwycony zwłaszcza, że porcja była gigantyczna, a danie mega sycące.)

Poza tym, że karmią pysznie, a porcje tam srogie, to jeszcze nie jest drogo.

Teraz kwestia nastawienia na dzieci – w Kurze mają osobną salkę dla kidsów. Przeszkloną (siedzisz, wciągasz i widzisz co tam gnojce wyprawiają), wyposażoną w zabawki, kredki, kartki do rysowania, tablice na ścianie do mazania kredą, książki itp. Dodatkowo w sali głównej na parapetach leżą różnego rodzaju gry planszowe, w tym nasz ukochany Dixit!

Natomiast co do lokalizacji – są blisko od nas (10 minut samochodem), ale strasznie daleko od Centrum Wawy i na lekkim wypizdowie (bo to w końcu Międzylesie), co może być gwoździem do trumny tej knajpy w przyszłości, bo kto tam będzie dojeżdżał? No chyba, że lokalsi będą przyłazić systematycznie i napędzać koniunkturę, czego Kurze serdecznie życzę, bo to naprawdę fajne miejsce z dobrą kuchnią i my się tam jeszcze wybierzemy. Jedynie właściciele jacyś tacy zblazowani i mało otwarci byli, ale może trafiliśmy na jakieś ciche dni alboco! Reasumując warszawiakom polecam http://www.kuradomowa.net/

PS. W związku z tym, że to już siódma rocznica była (pierwszy kryzys tuż tuż jak piszo w mądrych ksiunżkach), to nam tak odbiło żeśmy sobie puścili dvd ze ślubu. W sumie to Zuzia chciała, bo ona jeszcze wciąż siedzi w tych klimatach ślubno-weselnych (cyt. „Ja to nigdy nie będę miała męża – nigdy!”). No i tak siedzimy i oglądamy (głównie na podglądzie) doszło do składania życzeń, patrzymy i komentujemy składających nam życzenia: „Rozwiedli się”, „Rozwiedli się”, „Nie żyje”, „Rozwiedli się”, „Też nie żyje”, „W separacji”, „Rozwiedli się” „Eee wyłączamy, nie oglądamy dalej”…

Kurwa, przecież to dopiero siedem lat!

Smutne.

The World In 2 Minutes.

Ja tam tego jeszcze nie widziałem, a Wy?
Tak nas widzą.

Ruscy mają jeszcze lepszą wizytówkę!

Zresztą polecam całą serię, świetne!

Zu - po prostu tańcz!

W miniony weekend byliśwa na weselu. Po raz pierwszy razem z dziećmi. I choć podobno dzieci na weselach to porażka, nasze zaprzeczyły tej obiegowej opinii. Tymian po dogłębnej analizie sprzętu nagłośnieniowo-oświetleniowego kapeli weselnej, przed 20:00 grzecznie zawinął się spać do pąkoju (piecze nad nim sprawowała wynajęta na tą okoliczność Perfekcyjna Piastunka Dzieci - Bosska Dags), a Zuzanna Zofia nie sprawiała żadnych problemów wychowawczych, gdyż do godziny 22:00 nie schodziła z parkietu! 
Dodam, że Zu zazwyczaj jest nieśmiała, zwłaszcza gdy w otoczeniu jest dużo obcych osób, a tu nagle taka zaskoczka. Rodzice, ciocie, wujki, inne dzieci - obtańcowywała wszystkich! A najwięcej dawała z siebie kiedy pojawiał się Pan Z Kamerą. Oj, będzie z nią wesoło w przyszłości...

Poniżej jeden z krótkich dowodów. Co prawda tu akurat nie ma żadnej z "solówek" Zu, które (musicie OPu wierzyć) obfitują w wiele zaskakujących kroków, figur i układów, ale to jedyny filmik, który nie godzi w dobra osobiste osób trzecich i nie grozi mi procesem ;)

Problemów wychowawczych nie sprawił również Ojciec Prowadzący, który o godzinie 1:00 poszedł się zdrzemnąć na chwilę(!) do pąkoją, gdyż miał okresowe low battery (ale nie myślcie sobie czasem że się upił, o co to to nie, po prostu permanentne przemęczenie materiału) i obudził się o 4:00 gdy w zasadzie było już pozamiatane. 
Za to Zofia... fiu, fiu... Zofia pokazała, że odkąd nie musi karmić Tyma jej możliwości są nieprzeciętne.

Suma sumarum wesele na medal - Tymian poznał nowinki techniczne, Zofia się wybawiła, Zu wytańczyła, a OP wyspał.

O dziuni co bilet zgubiła i wybielaniu analnym.

W piątek proszę Państwa wracałem transportem miejskim z Huty do Hacjendy. W autobusie nr 117 przyuważyłem ja okiem swym sokolim, jak jednej takiej dziuni wypadł był z kieszeni bilet, w momencie gdy wyjmowała swojego smartfonosa z kieszeni pulowerka. Bilet sfrunął na podłogę jak jesienny liść, a dziunia niepomna dziejącego się nieszczęścia, coś tam paluszkiem w smartfonosa poczęła stukać. Jako że od dziecka jestem dobrze wychowany małomiasteczkowy cham oraz dżentelmen w każdym calu, to zawinąłem hokejką pod dziunię, bilet ciach z podłogi i do lasi zagaduję po warsiawsku zdrabniając – „Bilecik pani wypadł” „To nie moje!” Odpowiedziała dziunia błyskawicznie. „Ależ pani, proszę” rzekłem byłem grzecznie i bilet do niej wyciągam. „TO NIE JEST MOJE!!” drukowanymi odparowała mi wyraźnie poirytowana dziunia. O ty w wybielony anal* dęta dziuniu jedna! Pomyślałem bo ta irytacja i mnie się udzieliła aczkolwiek nerwa biorąc na wodze i wkurwienie wewnętrzne powstrzymując nadal grzecznie raczyłem jej sytuację niedawną wytłumaczyć: „Wyjmowała Pani telefon z kieszeni i razem z nim ten bilet Pani wypadł. To pani.” Na co dziunia na srogim fochu bilet mi z łapy wyszarpnęła, burcząc coś pod nosem „Już dobrze, dobrze...” po czym gdy tylko na miejsce swoje pod kasownikiem wróciłem, na oczach mych ostentacyjnie podarła go na drobne kawałeczki. Serioza!

A to dobry bilet był.

Dziwne są te dziunie...

Teraz żałuje, że go jej podniosłem – nawet ładna nie była!

* Kilka dni temu dowiedziałem się od mojej szanownej siostry Dags, że są ludki, które robią sobie wybielanie analne, czyli cytuję za Wikipedią - wybielanie skóry wokół odbytu stosowane przez ludzi o jasnej karnacji, w celach kosmetycznych. Najpierw myślałem że to żart, później zapytałem „Ale po co to komu?” a później zapadłem w stupor i nucąc sobie pod nosem „Dziwny jest ten świat” udałem się byłem na emigrację wewnętrzną.

No kurwa mać, wybieliliście byście sobie odbyt?!?

Z ostatniej chwili.

Niedziela. Wypuścilim się na tzw. „miasto”. Zasiedlim akurat we „Wrzeniu świata” (genialna knajpa dla moli książkowych, ale nie tylko - polecam!).

I taka akcja: OP z Tatą Markiem zamawiają sobie przy barze drugą kolejkę ukraińskiego cydru. Zu obok, na obrotowym krześle, kręci się w kółko - patrzy na dwie siedzące niedaleko atrakcyjne dziewczyny, łapie z nimi kontakt wzrokowy i zaczyna na głos tonem przechwalająco-zachęcającym:

- A mój tata… to lubi najbardziej miodowe… lubi pić piwko… i Borussię! Lubi oglądać mecze bardzo… no i jeszcze czytać książki!

Dziewczyny śmieją się, spoglądają zaciekawione na OP - OP pali buraka.

KURTYNA

PS. Kiedyś pisałem, że na malutką Zu można by spokojnie głuszyć panny. Ale żeby sama z siebie łowiła dla ojca?!?