Mój Nikifor

- I co tam narysowałaś córciu? – zagaił OP Zuzię siedzącą przy stole i oglądającą najwyraźniej skończone już dzieło.

- Aaa rysunek na którym jest siku i kupy psa.

- ??!!?? – OP zdębiał obiad podając - Słucham?

- No siku i kupy psa.

- Pokażesz mi?

- Proszę.

rys. Zuzanna Zofia M.

- To gdzie jest to siku, bo kupy to widzę od razu.

- No tu. To żółte.

- A czemu zamazane długopisem?

- A bo się rozmyśliłam. Niech zostaną same kupy.

- Ciekawe… czemu ten cały rysunek jest tak pomazany długopisem?

- Akurat nie miałam pod ręką czystej kartki.

- No tak, jak wena przypili to nie ma zmiłuj, maluje się na tym co jest pod ręką. Czasem po stole nawet.

- Słucham?

- Nic, nic… a dlaczego ten pies jest koło słońca?

- Bo on lata.

- To jest latający pies?

- Tak. Tu obok jest jego rakieta. Ma różowe drzwi!

- A czemu ten pies ma zieloną pupę.

- Tato! To nie pupa to pampers.

- Jak to jest pampers to faktycznie siku trzeba było zamazać.

- No właśnie.

- A skąd w ogóle taki pomysł córko? Na ten obrazek. Latający pies i fruwające kupy?!?

- A widziałeś, że piesek ma torebkę w łapce? I naszyjnik!

- Widziałem, widziałem. Dziwny ten rysunek. Zazwyczaj rysujesz ładnie i jakieś fajne rzeczy, a tu jakiś taki… Nikifor!

- Ni co?

- Nikifor, taki malarz.

- Oj tatku! Daj spokój.