Skrawki, ścinki i wycinki.

***

Uwielbiam ludzi, którzy z udawanym zainteresowaniem, a nawet jakąś tam fałszywą troską pytają cię – „No i co tam u ciebie, jak leci, co słychać?” i jeszcze przed zadaniem tego pytania gorąco liczą na to, że odpowiesz, że ci coś nie idzie, że chujowo, że z robotą do dupy itp. itd.

A później jeszcze patrzeć jak zachwyceni, że akurat masz pod górę, ledwo, ledwo się powstrzymują żeby nie zacierać rączek z radości.

***

Jakiś czas temu szukałem na fejsie swoich byłych. Ot, tak z głupiej ludzkiej ciekawości – jak teraz wyglądają? wyszły za mąż? mają dzieci? Nie znalazłem żadnej. A mawiajo na mieście, że jak cię nie ma u Marka Zuckerberga, to nie istniejesz.

No to miałem ja te dziewczyny czy nie?

A później szukałem tych, z którymi kiedyś mnie coś łączyło – jakieś tam znalazłem.

Przy okazji rozgrzebywania pamięci dotarło do mnie, że dwie z tych, z którymi kiedyś-coś, już nie żyją.

Obie popełniły samobójstwa.

 

Odechciało mi się szukania.