Jestem w nastroju nieprzyswajalnym newsy...

Odkąd w marcu zająłem się byłem pisaniem o książkach na portalu naTemat, automatycznie i brutalnie porzuciłem czytanie tygodników opinii i gazet. Totalnie.

Rzuciłem nawet swoją ukochaną „Politykę”, którą czytałem od zawsze, czyli od kiedy nauczyłem się czytać! (z tego miejsca przepraszam za to serdecznie redaktora naczelnego Baczyńskiego oraz całą redakcję, a zwłaszcza Janinę Paradowską i Mirka Pęczaka, których to chwaląc się, a jakże poznałem byłem osobiście). Nie mówiąc już o „Wprost”, „Przekroju” i „Wyborczej”. Mało tego, przestałem nawet czytać je w necie. Nie było innego wyjścia.

Żeby przemielić te wszystkie książki, aby być na bieżąco z czytaniem i recenzowaniem kolejnych nadsyłanych nowości i żeby pisać na naTematowym blogasku regularnie - bo jak mawiali klasycy blogosfery "regularność sprzyja poczytalności" - trzeba było skupić się na książkach i tylko na książkach, w 110 procentach. 

Nawet jak miałem przeczytać sposób przygotowania kaszki Tymka wydrukowany na pudełku, wolałem sięgnąć po aktualną lekturę. I tak suma sumarum Tymi jadł tę breję (bo on zasadniczo je, przepraszam pochłania, wszystko) a ja jednak byłem te kilka zdań do przodu.

Po podjęciu tej drastycznej decyzji o zaprzestaniu czytania czasopism i gazet byłem ciutkę załamany – no bo jak to ja, człowiek który całe dotychczasowe życie musiał, chciał i lubił wiedzieć co w trawie piszczy i był namiętnym pożeraczem magazynów wszelakich (od „Party” i „Show” poprzez „Teraz Rock”, poprzez wszystkie tygodniki opinii (no poza „Newsweekiem”), aż po Duninową „Lampę”) stanie się teraz prasowym abnegatem? Gdzie zaprowadzi mnie to kompletne embargo na informacje (przecież wcześniej przestałem już oglądać wiadomości w TV)? Czy stanę się jakimś ignorantem? Intelektualnym ciemniakiem? Zwyczajnym debilem? Co to ze mną będzie? Co z tym Majkolsem? Pytałem się sam uderzając w pompatyczno-dramatyczne tony.

Odpowiedź przyszła już po dwóch czy trzech tygodniach – odkąd mniej wiem stałem się jeszcze bardziej szczęśliwym człowiekiem!

Serio! Mam spokojny sen i lżejszą głowę. Teraz głównie zajmują mnie dzieci, żona, rodzina, no i literatura ofkors. Wszystko inne fruwa mi wokół pompki, tudzież zwisa obojętnym kalafiorem. A najczęściej prawie o niczym zwyczajnie nic nie wiem. Wczoraj np. przez przypadek dowiedziałem się trochę o tym rzekomym trotylu – Szanowna Teściowa chciała mnie wciągnąć w dyskurs na ten temat, ale musiała zadowolić się monologiem, bo zięciu ani me ani be ani kukuryku! 

Owszem, włażę np. na naTemat widzę te bijące po gałach zajawki i lidy, ale nie otwieram, nie klikam, nie wchodzę, nie czytam, „ja proszę państwa to pierdolę” - jak melodeklamował wieszcz Marcin Świetlicki – dziś jestem w nastroju nieprzyswajalnym newsy.

A ponieważ dobrze mi z tym, mam nadzieję, że tak już zostanie.

Wolę zagłębiać się w takie stosiki jak poniżej niż czytać po raz n-ty o Smoleńsku, Jarku, Donku i całym tym badziewiu.

PS. No dobra przeglądam bądź czytam "Duży Format", sobotnią "Wyborczą" i poniedziałkowy sport w tejże. Raz w tygodniu czytam w piekarni (!) recenzje książek z "Newsweeka" i "Wprosta". W środy w tej samej piekarni przekartkowuje całą „Politykę”. W necie czytam jedynie blogi i portale książkowe.

A tak z głupiej ludzkiej ciekawości, zapytam jeszcze na koniec czy ktoś z Was czyta blog Ojca Czytającego na naTemacie?