Z ostatniej chwili czyli najkrótsze wakacje świata cz.2

Po tym jak już miałem wszystkie kochanki poobrażane, i puściłem zaskórniaki na poczcie kwiatowej, a Zofia z Tymem wzięli się i podkurowali, to we czwartek pojechalim jeszcze raz nad to ziezioro w okolicach Lubartowa, czyli do Kunowa, żeby chociaż te trzy pozostałe dni planowanego pobytu wykorzystać. No i powiem wam, że zamiast odpocząć to się trochę wymęczyłem. 

Po pierwsze jechałem już zdeka wpieniony, bo to co się powinno właśnie ułożyć jeszcze się nie ułożyło, a to co się miało wyjaśnić jeszcze się nie wyjaśniło i w zasadzie, to w ważkich tematach nieustająca sraka, trwa. Ale o tym inną razą, jak już kiedyś nadmieniłem.

Po drugie załamka istna z tą pogodą, bo OP ma tak, że gorąco toleruje gdzieś do 29 celcjuszów, a jak słupek wchodzi na trójkę z przodu i o zgrozo nadal rośnie, to zaczyna przeżywać męki pańskie. Nienawidzę upałów. Co zrobię, nic nie zrobię.

Po trzecie Tymianek odkrył na dobre jak fajowo jest: przerzucać się z pleców na brzuch, zapierdzielać na czworaka i stawać na nogi trzymając się czegokolwiek – i drugiego dnia, a raczej nocy postanowił zrobić nocne manewry i przećwiczyć te wszystkie elementy. Zatem byłem jeszcze na maksa niewyspany, a OP jak pies bez odpowiedniej dawki snu zdycha, to już wiecie.

Po czwarte primo w piątek popołudniu okazało się było, że ziezioro zakwitło i zrobił się na nim taki piękny sztywny kożuch z zieloną galaretą (jak rozjechany Marsjanin) pod spodem. Nie wiem czy kiedyś obkładaliście się rozjechanym Marsjaninem i wdziewaliście na to sztywny kożuch, ja nie!, ale wydaje mi się, że to może być niekomfortowe, więc odpadło chłodzenie gibkiego OPowego ciała we wodzie. 

Tutaj czas na dygresję – otóż w niedawnym międzyczasie po raz drugi zaatakował mnie był siakiś rotawirus i w wyniku permanentnego opróżniania swego ciała ze wszystkiego co się w nim znajduje - poza większymi narządami typu wątroba, śledziona i inna tendencja (ale już woreczek żółciowy np. wyrzygałem) - głównymi otworami, przez bitą dobę… schudłem kolejne 3 kg! Tadam!! Zatem jeszcze ze dwa, no góra trzy rotawirusy i będę taka laska, że szał pał i świst pizd, że się tak mało parlamentarnie wyrażę. Ale nie o tym.

Po piąte nie dojechał znajomek, z którym miałem spożywać bursztyny i w grupie składającej się z pięciorga dzieci, dwóch matek karmiących, dwóch seniorek, których suma wieku zapewne przekroczyła już magiczną liczbę 150 wiosen; OP był sam samiuśki ze swoim niemałym pragnieniem. A ileż bursztynów można wypić samemu, do lustra? No góra siedem! No to co jest to za picie, pytam się?

Po szóste dzieci w grupie od trzech sztuk w górę jednak bardzo hałasują. A często-gęsto drą się nawet bez powodu. To potrafi irytować.

Po siódme, bo zupa była za słona.

A po ósme chyba miałem okres…

PS. A na sam koniec Zuzię podczas zabawy jeden kolega ugryzł w rękę tak, że zostawił jej śliczny odcisk całej swojej szczęki i tego już zdzierżyć nie mogłem. Zapakowałem trzódkę w furę i wrócilim do home sweet home.