Z życia wzięte.

Adam Michnik na Taniej Książce.

Akurat przegląda reportaże z Czarnego. Też chcę je przejrzeć. Ale Michnik sobą i rozłożonymi książkami, które wybrał wcześniej, zasłania dobre pół rządka. Stoi twardo. Nie chce się przesunąć nawet o krok. Idę więc na kryminały. Wracam. Dalej stoi w tym samym miejscu. Na szczęście dzwoni mu telefon. Odbiera. Zaczyna krążyć między półkami i ustalać z kimś napisanie recenzji do Gazety (zdaje się, że chodzi o jakąś książkę Jeleńskiego). Jąka się strasznie. Jeszcze bardziej niż w TV. Głośno i długo. 

Obsługa patrzy się po sobie, a chwilę później znacząco na dużą tabliczkę z przekreśloną komórką przyklejoną do jednego z regałów. Ale przecież nie zwrócą mu uwagi. Komu jak komu, ale Michnikowi?! 

Kończy rozmowę. Wraca do reportaży. Idę powoli do wyjścia i zerkam ciekawskim okiem na jego słuszny stosik wybranych książek. Jakieś książki historyczne, jakieś wspomnienia, kilka reportaży oraz „Wściekłość i wstyd” i „W poszukiwaniu utraconego sensu”. Dwie ostatnie autorstwa… Adama Michnika.