Pamiętam, że było gorąco!

Dobra, czas zostawić wyrywanie dup i skrobnąć coś nie coś o wakacjach. 

Co z nich zapamiętałem?

IŁAWA

- to że spakowaliśmy się w Focusa bez trumny na dachu, jak w ubiegłym roku – czyli osiągnęliśmy niebywały logistyczny sukces, aczkolwiek moim marzeniem jest pakować się tak żeby nad kufrem kurtynkę można było zasunąć

- jak się na plus zmieniła Iława od naszego ostatniego w niej pobytu

- jak nam wujek Sławek przywiózł świeże sandacze, a ciocia Bożenka je po mistrzowsku usmażyła – to była chyba najlepsza ryba jaką jadłem w życiu!

- jak nam Tymek porzucił swój bidon z piciem na deptaku po czym zrobił awanturę na sto fajerek, że chcemy ów bidon zabrać ze sobą, po czym go dwukrotnie odnosił W DOKŁADNIE TO SAMO MIEJSCE, bo sobie ubzdurał, że on (ten bidon) ma tam stać i już. Taki nerwowy to on jest po OPie, ale taki uparty to nie wiem po kim, bo upartość Zofii przebija kilkadziesiąt razy.

- jak karmiliśmy kaczki i zostawiliśmy torbę ze wszystkimi dokumentami, kasą, dowodem rejestracyjnym i telefonami na ławce, po czym poszliśmy sobie dalej, po czy po pół godzinie kapnęliśmy się, że torby nie ma, po czym OP dostał migotania przedsionków i był o krok od zawału, Zuzia martwiła się jak bez pieniędzy pojedziemy nad morze, a Zofia w drodze po torbę miała w sprincie czas zbliżony do Usaina Bolta. A okazało się, że torba sobie spokojnie czekała i nic nie zginęło – normalnie więcej szczęścia niż rozumu!

- jak się miło przepłynęliśmy po Jazioraku tramwajem wodny, a z nami płynął z córką Kuba Wandachowicz z Cool Kids Of Death

- jak my uskuteczniali plażing

- jak żeśmy się tan naspacerowali za wszystkie czasy

- jak my z Zuzią moczyli dupska w zieziorze

- jak żem w drodze z Iławy nad morze (a z 5km może żeśmy ujechali) niechcący pierdolnął Bambiego...

DĘBKI

- jak wypożyczyliśmy sobie czteroosobowego gokarta i gdy pruliśmy nim po lesie Tymek podskakiwał z radości i krzyczał żeby szybciej, a w tym samym czasie Zuzia piszczała żeby zwolnić i że się boi

- zupy rybnej z lanymi kluseczkami i placków ziemniaczanych z łososiem i chrzanem „u Kaszuba”

- wędzonych ryb i śledzia w pieprzu od tegoż samego Kaszuba

- jak Tymek zaczął zajadać tegoż śledzia w pieprzu i nawet się nie skrzywił

- jak toczyliśmy z Zuzią rożnego rodzaju mniej lub bardziej poważne rozmowy tylko we dwoje

- jak poszliśmy z dzieciakami i znajomymi na zachód słońca

- jak zaskakująco ciepła była woda w morzu (tak ciepłego Bałtyku nie pamiętam)

- jak pewnego dnia leżąc na plaży wreszcie poczułem, że mam urlop

- jak sobie zrobiliśmy z Zofią szprycerka (białe wino + woda mineralna) na plażę i jak nam po nim fajnie szumiało we łbie

- jak Tymek dostawał porannych i wieczornych głupawek, podczas których zabawny był momentami do łez

- jak nam sympatyczny mechanik z Odargowa pięknie „zszył” Focusa

- nasza codzienną trasę z domu na plażę w pełnym ekwipunku (zastanawiam się czy nie przesiąść się z Focusa w wózek dzieci – ta maszyna wjedzie wszędzie i wytrzyma wszystko – dla zainteresowanych, to Concord Fusion

- jak pierwszego dnia zobaczyłem morze

- jak żeśmy z Zofią robili sobie wieczorki łóżkowo-drinkowo-filmowe

- JAK MIŁO BYŁO PATRZEĆ NA DWOJE SZCZĘŚLIWYCH DZIECI!

- jak fajnie jest w tych całych Dębkach, a zwłaszcza na plaży nad Piaśnicą

- te wszystkie baseny i zamki które zrobiliśmy z Zuzią, a które Tymek na systematycznie demolował

- hamburgera z rukolą, pleśniowym serem i sosem balsamico od Los Hamburgeros

- jak mi Tymek notorycznie uciekał na plaży

- kąpiele z Zu w morzu

- jak Tym się odważył wejść do wody i później już nie chciał wyjść

- jak sympatyczni byli ci wszyscy ludzie z którymi mieszkaliśmy pod jednym dachem (no wprost nie spotykane, nawet ćwierć zjeba nie było!)

- jak żeśmy wracali do Wawy, a Tymek darł się nieprzerwanie przez bite dwie godziny – bo tak!

Chyba tyle. 

Jak sobie coś jeszcze przypomnę, to dopiszę.